Pieczarki łąkowe, ogrodowe, polne

Agaricus Campestris to odmiana pieczarek, które rosną w naturalny sposób, bez ingerencji człowieka. Ta pieczarka jest smaczna i jadalna, więc od maja do końca października decydujemy się na ich zbieranie.

Ocenia się, że owocniki pieczarki łąkowej są w stanie wyrosnąć w przeciągu 24 godzin. Dzieje się tak najczęściej po obfitych deszczach. Dlatego znane jest nam polskie powiedzenie „(…) jak grzyby po deszczu”. Najczęściej występują one na polach, pastwiskach i łąkach oraz w przydrożnych rowach, rzadziej już w lasach.

Pieczarki polne – charakterystyka

Pieczarka łąkowa posiada średnicę grzyba od 3 do nawet 13 cm. Kapelusz na samym początku posiada kolor biały, natomiast z czasem stają się coraz bardziej szare. Posiada on półkulisty bądź kulisty kształt w przypadku młodych okazów, natomiast u dorosłych jest on już bardziej płaski. Wierzchołek grzyba pokrywają brązowe łuseczki. Całą skórkę pieczarki naturalnej udaje się w dość prosty sposób ściągnąć.

Wysokość trzonu pieczarki dochodzi do 10 cm, natomiast jego grubość waha się od 1-2.5 cm. Posiada najczęściej walcowaty bądź cylindryczny kształt. Taki trzon łatwo odrywa się od kapelusza. Blaszki pieczarki nie przylegają do trzonu, posiadają gładkie, a zarazem wąskie ostrza. Ich kolor jest biały w przypadków młodych okazów, natomiast z czasem są one czarnobrązowe bądź czekoladowo-brązowe. Najstarsze okazy grzybów polnych posiadają blaszki z fioletowym zabarwieniem.

Kolejną cechą rozpoznawczą pieczarki polnej jest miąższ koloru białego, z różowymi przebarwieniami. W niektórych miejscach posiada odcień szary i pomarańczowy. Posiada grzybowy zapach i minimalnie korzenny smak.

Uważaj i pamiętaj!

Pieczarkę łąkową jest bardzo podobna do śmiertelnie trującego muchomora jadowitego. Jest tak przede wszystkim w przypadku młodych okazów, które podobnie, jak jadowity muchomor posiadają białe blaszki. Warto więc dla bezpieczeństwa zbierać grzyby posiadające już blaszki różowe i ciemnobrązowe.

Czy wiedziałeś?

„Pieczarki łąkowe wyglądają bardzo podobnie do jadalnych pieczarek dwu-zarodnikowych. Jesteśmy je w stanie rozróżnić tylko podczas badania pod mikroskopem, co poświadcza, że różnice są minimalne.”

Zastosowanie pieczarek łąkowych

Te pieczarki cechuje wyjątkowy smak i zapach, dzięki czemu znajdują duże zastosowanie w kuchni. Są chętnie dodawane do zup i wielu dań mięsnych. Takie pieczarki udaje się zapiekać, smażyć, dusić i gotować. Sprawdzają się również jako dodatek do wielu rodzajów sosów.

Pieczarka łąkowa to samo zdrowie, ponieważ w większości składa się z wody. Po drugie stanowi źródło nienasyconych kwasów tłuszczowych, błonnika i białka. Grzyby te posiadają jeszcze cenne witaminy z grupy B oraz cenne składniki odżywcze (potas, magnez, selen, sód).

Komentarze:

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*